Mijn Blog

Vandaag bij de oncoloog geweest om de uitslag van de scan te bespreken. En wat was het heerlijk om hem te horen zeggen. "Mevrouw, het ziet er heel goed uit, de kanker is verdwenen, er zit niets meer in uw lichaam"! Zo ga je in augustus door een hel omdat je enorm opkijkt tegen de uitslag en krijg je te horen dat je kanker hebt, en precies zo voel je je als je in de week voor de definitieve afspraak zit.... En dan dat fantastisch goeie nieuws! Ongeloofelijk! Wat was het een achtbaan.... het ene moment voelde ik me weer goed... en dan wou ik ook meteen weer te veel (aard van het beestje)... en dan lag ik weer doodziek op de bank.... De moeilijke momenten dat het ons allemaal soms te veel werd... en de mooie momenten als we ondanks mn ziekte toch konden genieten van elkaar en onze omgeving. Maar wat heeft het ons sterk gemaakt!

Zo dankbaar ben ik voor mijn lieve partner Marco, die het op momenten ook heel moeilijk had, hij stond immers machteloos, moest maar toekijken wat de ziekte en het hele proces er omheen met me deed. Maar hij bleef altijd achter me staan. Pakte zich zelfs vrij op momenten dat ik hem echt nodig had... al was het maar alleen omdat ik hem om me heen wilde hebben. Zonder hem was het allemaal een stuk moeilijker geweest. Hij heeft ervoor gezorgd dat mijn incasseringsvermogen ontzettend gegroeid is en dat ik nu erg sterk op mn benen sta. 

Dankbaar ben ik voor mijn lieve zoon. Goh, wat ben ik ontzettend trots op hem dat hij zich, ondanks het hele proces en de impact ervan op zijn leven, niet van zijn stuk heeft laten brengen. Sterker nog, hij is zelfs veel beter gaan presteren op school. En heeft zich ontwikkeld als een echt kickboks talent dat binnekort zelfs wedstrijden mag gaan spelen.

Dankbaar ben ik voor mijn vrienden, Merian, Sannie (en haar man), en Rob. Die er altijd voor mij waren om mijn "gezeur" aan te horen. Die me altijd weer het positieve konden laten inzien als ik het moeilijk had. 

Dankbaar ben ik voor de lieve opbeurende reacties en steunbetuigingen die ik van heel veel mensen op Facebook, whats app en via sms heb ontvangen. Het is echt hartverwarmend om te zien hoe iedereen (zelfs mensen die ik in het echt nog nooit ontmoet heb) met ons meeleefde.

Dankbaar ben ik voor mijn werkgever Remy, die mij de ruimte heeft gegeven om aan mezelf te denken. Ik mocht komen en gaan wanneer ik wilde en deze vrijblijvendheid heeft me erg goed gedaan. Want hierdoor kon ik aanwezig zijn wanneer ik dat wilde en hoefde me niet "schuldig" te voelen als ik er niet kon zijn. En dankbaar ben ik voor mijn lieve collega's Marielle, Daniel, Martin en Lilian. Want zij hebben, ondanks dat het al druk was, door mijn afwezigheid nog harder moeten werken en zijn altijd blijven zeggen "denk aan jezelf".

Iedereen zegt nu wel "jij hebt de ziekte overwonnen" maar dit is me mede dankzij jullie gelukt! En daar wil ik iedereen (ook iedereen die ik vergeten ben op te noemen) uit de grond van mijn hart van harte voor bedanken!

Het leven heeft me een 2e kans gegeven, en daar ga ik optimaal gebruik van maken door te genieten, te genieten en te genieten! :-)