Mijn Blog

Vorige week mn 6e Chemo gehad. Het was een moeilijke dag. Het was namelijk ook de verjaardag van mama. Ze zou 61 geworden zijn. En in plaats dat we het samen konden vieren, zat ik weer aan de chemo, wetende dat ik me over een paar uur nog lamlediger zou voelen. Gelukkig deze keer weer de lagere dosis van vorige keer. Dus misschien dat mn 1e zwarte week nu weer een grijze week zal zijn en ik er me er met de feestdagen beter doorheen sla. 

Op zich voelde ik me goed en zijn we donderdagavond even weg geweest. We hadden voor de 1e keer de telefoon thuis gelaten. Om 21 uur zijn we huiswaarts gegaan omdat ik alweer erg moe was. Maar goed we zijn toch even geweest. Bij thuiskomt allemaal apjes en gemiste oproepen. Het bleek dat een vriend van Marco zich van het leven had beroofd. Dit kwam hard aan! Hij was een paar keer bij ons geweest en ik heb hem leren kennen als een hele zachtaardige en rustige man. Hij had mij zelfs vorige maand nog een bos bloemen gestuurd. Waarop we nog even contact hebben gehad en ik hem zei dat we het leuk zouden vinden als we hem nog eens zagen zodat we weer een beetje konden bijkletsen. Maar hij wou niet lastig zijn.... In en in triest dit. Marco was gebroken... Bah... kon het nog erger allemaal.... ik in mijn strijd met kanker, het verdriet om mijn lieve mama en nu ook nog eens dit. Soms vraag je je wel eens af hoeveel een mens kan hebben. Ik ben de positiviteit zelve maar helaas heb ik ook mijn zwakkere momenten. Kan het wel uitschreeuwen op sommige momenten..... En nu ben ik ook nog eens snip en snip verkouden... maar ik hou me op de been met paracetamols en strepsils.

Want vandaag is het de 24e december. Voor mij een hele belangrijke dag. Op deze dag vierden we bij mijn opa en oma altijd kerstavond. En mijn moeder heeft dit in traditie gehouden. En vanavond is het aan ons. Om met ons gezin de traditie weer voort te zetten. Gezellig bij elkaar zijn. Familie....mijn gezin..... dat is het belangrijkste in mijn leven!