Mijn Blog

Vorige week dinsdag mn 4e kuur gehad. Ik merkte al dat het niet zo best zou gaan want tijdens het inbrengen van het infuus waren er geen fatsoenlijke aders meer te vinden. Ze hebben me een paar keer moeten prikken maar uiteindelijk was het gelukt. Bah, ik had er helemaal geen zin in, en met iedere druppel wat mn lijf in ging voelde ik de energie uit mn lichaam verdwijnen. Jeetje wat viel het zwaar deze keer. Toen het tijd was om naar huis te gaan voelde ik me meteen al misselijk, dus thuis maar meteen de tabletten genomen.

De dagen die erop volgende waren niet echt leuk. Ik frustreerde me hoe langer hoe meer. Ik wil nog van alles doen, maar zodra ik iets doe ben ik meteen weer bek af. Echt niet leuk! Afgelopen maandag begon ik lichamelijk eindelijk iets op te krabbelen, dus ben meteen aan de slag gegaan in huis. Poetsen en strijken, alles rustig aan, en ik had met mezelf afgesproken dat ik zodra ik ook maar even moe zou worden ik me rust zou gunnen en dan langzaam weer verder zou gaan. Op zich ging dat best goed, maar ik liep te hijgen alsof ik aan de maraton had meegedaan. Ik merkte dat er mentaal iets in me knakte! Boos werd ik weer op mn lichaam! waarom was het zo ziek? waarom kon het niet gewoon even wat langer doorgaan? waarom was ik niet sterk genoeg? Verdomme ik had het toch echt wel allemaal onderschat.... In het begin ben ik er in gestapt met een positieve houding en met het gevoel van "dat doe ik wel even". Maar nu, na iedere chemo, voelt het alsof mn leven stil staat. Alsof het nergens anders meer over gaat dan die kut kanker! Gelukkig kan ik bij veel mensen terecht om me uit te kotsen en mn lieve dinnetjes hebben ook iedere dag gevraag hoe het met me ging. Maar weet je, soms wil je gewoon niet meer erover praten, dan wil je je gewoon weer even normaal voelen, niet iedere keer lopen te zeuren! Dus wat deed ik... zodra als ze me vroegen hoe gaat het met je? dan zij ik "naar omstandigheden goed, ik mag niet klagen", gewoon omdat ik door wil.... Maar ja, op een gegeven moment moet het toch er uit. En laat dat nu net het moment zijn dat ik gebeld wordt door Edith. Mijn casemanager/oncologie verpleegkundige.

Edith vraagt hoe het met me gaat, en weer hoor ik mezelf zeggen "naar omstandigheden goed, ik mag niet klagen"... Maar diep in zei een stemmetje "Chantal? Wie hou je voor de gek?" En doordat Edith de juiste vragen stelde en op de juiste manier reageerde kwam het allemaal in me naar boven. Mn boosheid, mn frustratie, dat ik me een zeur voelde, ik bleef maar ratelen. Uiteindelijk attendeerde ze me op de website www.careforcancer.nl. Daar werkte een team van oncologie verpleegkundige die door middel van een paar informele gesprekken wellicht voor wat opluchting konden zorgen. Toen we na ruim een half uur het telefoongesprek beindigden heb ik meteen mn laptop gepakt en ben ik gaan kijken. Het sprak me inderdaad, dus ik heb meteen een mail gestuurd en als het goed is krijg ik deze week nog te horen wanneer ik mn 1e gesprek heb. 

Vandaag ben ik weer naar Marja Andelbeek geweest (www.praxis-andelbeek.de) om te kijken hoe mijn lichaam er voor stond nadat ik de nodige vitamines etc genomen had. Uit de bodyscan kwam vooral een overbelaste lever naar voren maar dit is heel normaal door de chemo. Ik zelf loop al vanaf de 3e kuur met het gevoel dat ik teveel chemo krijg. Doordat mn kanker minder is (bijna nergens meer voelbare klieren) maar doordat ik toch dezelfde hoeveelheid chemo krijg gaat er dus veel chemo in de gezonde cellen. Daarom voel ik me ook zo misselijk. Ook gaf ik aan dat ik slecht slaap (vaak wakker ben, en moeite heb met inslapen) en dat ik best neerslachtig ben. En dit alles is terug te herleiden naar een overbelaste lever. Marja gaf aan dat mijn lichaam goed aangeeft als er iets mis is. Dat ik de signale goed begrijp. Dus dat ik gelijk heb met de hoge dosis chemo. Dat ik dit waarschijnlijk ook niet meer nodig heb. Eigenlijk weten de doktoren dit ook, maar die houden zich aan het protocol als je er niets van zegt. Dus als ik de 19e inderdaad de bevestiging krijg dat mn kanker minder geworden is, dan ga ik het toch bespreekbaar maken om mn chemo aan te passen. Al is het maar 25% minder. Dit betekend al 25% minder af te bouwen chemo door mn lever. Ze heeft me in ieder geval nu iets gegeven om mn lever te ondersteunen, en zodra mn chemo er op zit en mn lichaam zit in een rustige periode dan gaan we aan de slag om mn lever te ontgiften en dan heb ik binnen 1 tot 2 maanden weer een gezonde lever en dan komt de energie vanzelf weer terug. En dan daarnaast nog eens mentaal en fysiek revalideren. En dan ben ik weer snel de oude... wat zeg ik.... een verbeterde versie ;-) Maar..... dat heeft natuurlijk nog even tijd nodig.... tijd die ik me de komende tijd echt moet leren geven... tijd om te accepteren.... tijd om ziek te zijn..... En dan komt de tijd van beter worden vanzelf wel.

Ik ga snel naar mn favoriete serie kijken. The big bang theorie. Lekker lachen... doet me goed.

Fijne avond lieve mensen xxx