Mijn Blog

Vanmorgen vroeg opgestaan om Brian wakker te maken. Hij moest op tijd op omdat hij met Quintin en Nicole naar de Veluwe zou gaan. Ze hadden daar een huisje gehuurd en hadden Brian uitgenodigd. Super lief! Dat is een veel beter vooruitzicht dan dat hij bij mij was geweest. Ik had het ook wel gezellig gemaakt, maar omdat het mijn "chemo-week" is zou ik daar toch niet genoeg energie voor hebben gehad en dan zou ik me weer rot hebben gevoeld ten opzichte van hem. Ach hij had het vast wel begrepen. Maar toch... hij heeft nu herfst vakantie... Dus gelukkig kan hij nu dankzij hun lekker genieten.

Vanmiddag was het weer zover. Om 13 uur moest ik in het ziekenhuis zijn om bloed te prikken zodat ze kunnen zien of mijn bloedwaardes goed genoeg zijn voor de volgende chemo. Een klein uurtje later zat ik bij dr. Voogt en bleek het gelukkig allemaal in orde. Dus ik ben weer sterk genoeg voor de volgende ronde. Heb hem wel gezegd dat ik gek wordt van het niet slapen! Dat ik daar eigenlijk nog het meeste last van heb. Helaas mag ik niet stoppen met de prednison want dit is een belangrijk onderdeel van de kuur. Dus nu heeft hij mij temazapam voorgeschreven. Slaaptabletjes, hopelijk dat dat helpt. Ik heb ook nog even met de dr. overlegt waarom de kanker niet in het bloed te zien is, terwijl het ook in mn beenmerg zit. Het schijnt dat dit komt doordat het bloed niet op dat niveau getest wordt. Wil je het uit het bloed halen dan moet het al via een soort DNA test en dat doen ze niet. Het is zelfs zo dat heel veel vormen van kanker helemaal niet in het bloed worden terug gevonden. Daarvoor hebben ze dus andere onderzoeken. Dus, oke, mijn vraag was weer beantwoord. Ik vind hem echt een fijne dokter. Hij neemt de tijd, en probeert alles ook zo eenvoudig mogelijk uit te leggen. Dat stelt me gerust. Ook heb ik na overleg met hem besloten dat ik niet na de volgende kuur, maar na de 4e kuur (in november) de ct scan laat maken. Dan zal het resultaat beter zichtbaar zijn. En dat werkt toch net wat meer motiverend. 

Ik merk dat ik er toch wel weer tegen op zie. Na de 2e chemo heb ik niet al te veel bijwerkingen gehad. Het was jammer dat ik van de trap was gevallen, want daar heb ik uiteindelijk nog het meeste last van gehad. Was dat niet gebeurd had ik vast nog wat dagen kunnen werken. Ik ben echt benieuwd hoe me deze keer af gaat. Van de ene kant wil ik het graag zo snel mogelijk achter de rug hebben, maar nu het weer voor de deur staat baal ik als een stekker.... Weer die hele molen in..... weer die bijwerkingen... maar ja, misschien ook niet. Misschien valt het allemaal wel mee. Ik hoor zoveel verhalen... de ene zegt het is goed te doen, de andere zegt dat ik het moet zien als een blad dat van de boom dwarrelt... het gaat op en neer maar valt lager en lager.... Kan daar echt verdrietig van worden. Straks met de feestdagen helemaal geen puf meer.... helemaal geen haar meer... Pfff ieder jaar heb ik geroepen "dit jaar gaat mijn jaar worden".. maar de afgelopen jaren hebben me helaas veel tegenslagen gebracht. Dus dit jaar ga ik met oud op nieuw iets heel anders wensen "ik wil echt weer helemaal gezond worden". Dus ik hou me maar vast aan het beeld dat ik straks na mn laatste chemo goed nieuws krijg en ik daarna zsm ga revalideren, en dat ik dan het hardlopen weer ga oppakken. Heerlijk mn hoofdje leeg rennen en zorgen dat mn lichaam weer in vorm komt. Jaaaaa, dat zijn de betere vooruitzichten, daar doe ik het voor ;-)