Mijn Blog

Nou, er is weer behoorlijk wat te vertellen. De beenmergpunctie van afgelopen donderdag was heeeeeel erg pijnlijk. De punctie op zich was nog wel dragelijk maar toen ze met een soort appelboortje (dikte van een breinaald) 2 cm heupbot gingen uitboren, toen was ik niet meer zo blij. Jeetje wat een pijn! Met zn 2en stonden ze te duwen en te wrikken. Gelukkig hebben ze een op een gegeven moment het boortje 2 mm naar links gezet en toen… Geen pijn meer! Helemaal niks! Gelukkig was het allemaal binnen 15 minuten geregeld en het kopje koffie erna deed me enorm goed.

‘smiddags nog bij de oncoloog geweest. Jeetje wat een spanning als je daar in de wachtkamer zit. Ik had er gewoon buikpijn van en ik merkte aan Marc dat hij het ook best moeilijk mee had. De oncoloog zei dat de uitslag nog niet binnen was maar dat hij wel al kon zeggen dat indolente kwaadaardige lymfomen zijn. Ze groeiden niet erg snel volgens hem, dus de zware chemo wordt nu iets milder. Hij zei dat er mensen zijn in mijn stadium die zelfs gewoon afwachten, maar ik heb zoiets van, ik ben nu nog jong  en ik wil het er gewoon uit hebben. Helaas blijkt dat er na de chemo nog een kans is dat er nog kankercellen aanwezig zijn en het dus weer terug komt. Dat vind ik balen, want je blijft nu toch iedere keer erg waakzaam… Maar goed, daar zal ik mn weg ook wel in vinden. Ik heb me daarom ook aangemeld bij het lymfeklierkanker forum zodat ik mijn lief en leed kan delen met mensen die er ervaring mee hebben. Heb al leuke en positieve reacties gehad dus dat is wel erg bemoedigend allemaal.

Diezelfde middag zijn we voor mij ook een pruik (nee mag ik niet meer zeggen!) dus.. haarwerk aangemeten. Het is nogal preciezie werk, maar ik heb er een heel goed gevoel over. Het is nog helemaal niet gezegd dat mn haren gaan uitvallen, maar ja, ik wil hem toch in huis hebben, want op het moment dat mn haren gaan uitvallen scheer ik ze allemaal af en gaat dat haarwerk er meteen op.

Vrijdag avond zijn we naar het verjaardagsfeest van Sannie geweest. Was erg fijn om even er uit te zijn, en niet meer te hoeven praten over mijn ziekte. Ja oke, ik heb er nog wat mensen over verteld, maar gewoon ff onder andere mensen, lekker wat drinken en lachen. Het heeft me heel goed gedaan. En niet alleen mij, maar ook Marc heeft zich goed geamusseerd. 

Zaterdag naar Brigitte Reuvers geweest om mn wenkbrauwen te laten tattoeeren. Het ziet nu erg donker uit maar dat zou nog gaan vervagen, en als ik straks geen wenkbrauwen meer heb dan zie ik er in ieder geval nog een beetje fatsoenlijk uit.

Maandag 26-8 met Marc naar de Ikea geweest. Ik wou nog perse een halkast hebben zodat we de troep onder te trap kunnen opruimen. Maar toen we eenmaal thuis waren (en ik geholpen had met het dragen van dat zware kreng) was ik weer uitgeblust en heb een uur moeten bijslapen. Daar baal ik wel van. Ik wil zo graag weer die stuiterbal zijn, maar die energie is ergens anders in mijn lichaam nodig.. op zich ook wel weer positief.

Afgelopen nacht trouwens weer heel goed geslapen, vanmorgen weer met  Brian opgestaan. Lekker de tafel gedekt en samen ontbeten. Heerlijk die rust waarmee hij nu de deur uit gaat. Ben zowiezo erg onder de indruk van hem. De laatste tijd eet hij eindelijk een heel stuk gezonder, en gister toen hij uit school kwam heeft hij meteen zn huiswerk gepakt en heeft zelfs in Magister gekeken of hij niet meer huiswerk had en heeft dit toen ook meteen gemaakt. Hij helpt zonder morren nu mee met het afruimen van de tafel, het in- en uitruimen van de vaatwasser en doet zn best om overal het licht uit te maken. Dit doet me echt goed. Ik heb het idee dat we allemaal langzaam weer wat rustiger worden na de impact van 2 weken geleden en dat we er nu een beetje onze draai in beginnen te vinden.

Gelukkig heb ik ook met mijn ex man kunnen regelen dat Brian nu de weekenden hier is dat ook Chloe hier is. Als ik me dan erg ziek voel dan heb ik tenminste Marco om me heen om voor de kids te zorgen en we hebben daarnaast ook nog 1 weekend samen vrij om een beetje bij te komen.

Ik moet zeggen dat het op zich nu best goed gaat, behalve dan dat ik heel erg moe ben. Ik begin me wel weer zenuwachtig te maken ivm het intake gesprek van a.s. donderdag. Ik heb wel nog wat vragen. Want ze zeggen het is langzaamgroeiend maar waarom krijg ik er dan steeds meer bij, en waarom had ik voor mei nog helemaal niks. Ik wil wel zeker weten dat zij het zeker weten, want als ik dan de therapie in ga, wil ik wel meteen de juiste vorm. Maar goed, ik ga het horen.